Dlaczego unika pan debaty z Donaldem Tuskiem?
– Nie unikam debaty. Dążę tylko do tego, by rozmawiać poważnie. Nie interesuje mnie telewizyjny show. Dziś część mediów w Polsce, a już w szczególności media elektroniczne, są stroną sporu politycznego. Otwarcie przyznał to pewien reżyser, członek komitetu honorowego Bronisława Komorowskiego, mówiąc: „mamy już przyjaciół w TVN, wspiera nas też druga prywatna telewizja”. Inny przykład: prowadzenie debaty powierza się Pani redaktor Kolendzie-Zaleskiej, która nie tak dawno próbowała przekonywać, że chcę dzielić Polaków na prawdziwych i nieprawdziwych. Sęk w tym, że ja nigdy nie wypowiedziałem słów, które cytowała – ona je zwyczajnie wymyśliła. Takich przykładów nierzetelności, stronniczości, braku obiektywizmu po stronie mediów mógłbym podawać wiele. Debata musi dawać równe szansę stronom politycznego sporu, dziś media w Polsce tego nie gwarantują.
Ale czy nie obróci się to przeciwko panu?
– Jeszcze raz podkreślam: ja nie unikam debaty. Co więcej, uważam ją za rzecz potrzebną w demokracji. Stawiam jednak twardo warunek: to musi być poważna rozmowa. Merytoryczna dyskusja na argumenty. Nie przyjmuje logiki Donalda Tuska, że ma to być „walka bokserska”. Polityka i politycy muszą być na poważnie. Wyborcy to inteligentni ludzie. Jestem przekonany, że nie postrzegają debaty politycznej w kategoriach walki na pięści. Jak chcą taką obejrzeć, to przełącza kanał na walkę Tomasza Adamka z Kliczko. Od nas polityków Polacy oczekują skutecznego programu rządzenia.
